Nowy numer nieregularnika „Otwarty Sochaczew” tym razem online.

Jakim miastem powinien być Sochaczew?

Quo vadis, Sochaczewie? Nadszedł czas, żeby jako mieszkaniec tego miejsca zadać sobie ważne pytanie. Jakim miastem ma stać się Sochaczew, jak widzę go za 10, 20 lat? Co mogę zrobić, aby moja wizja się ziściła?

Miasto Sochaczew pełne jest pięknych historii i uroczych miejsc, ale przede wszystkim tworzą je ludzie, którzy chcą tu żyć, działać i je rozwijać. Sochaczew to miejsce, w którym się wychowali lub które sami wybrali sobie jako dom. Wielu sochaczewian odczuwa jednak niedosyt, jeśli chodzi o inwestycje w mieście czy plany związane z jego przyszłością. Mają poczucie, że włodarze nie podchodzą do tych zadań odpowiedzialnie.

Rozważmy przyszłość naszego miasta Sochaczewa jako osoby najbliżej z nim związane – mieszkańcy. Jakie są nasze marzenia i oczekiwania? Jakie zmiany chcielibyśmy zobaczyć? Jakie wyzwania stoją przed nami i jak możemy je przezwyciężyć? Nie odpowiem na te pytania, bo  każdy powinien szukać własnych odpowiedzi, ale gorąco zachęcam do podjęcia próby refleksji nad tym, co dzieje się w naszym mieście. Przywołam dwa dość symboliczne przykłady, by zobrazować to, co mam na myśli. Czy chcemy, by mogły odbywać się u nas pikniki równościowe i by nikt z uczestników nie musiał obawiać się, że zostaną zablokowane? Czy chcemy móc sadzić w mieście drzewa i nie bać się, że następnego dnia zostaną wykopane?

Sochaczew ma potencjał, aby stać się miastem, które łączy tradycję z nowoczesnością, zachowując swoje dziedzictwo i jednocześnie dążąc do innowacji. Ale jakie będą nasze priorytety? Zielone bulwary, dialog z mieszkańcami czy dostępność przestrzeni publicznej dla różnych inicjatyw? Wierzę, że można działać bez uprzedzeń i wznoszenia murów między ludźmi. Nie wierzę w obojętność naszych mieszkańców. Dyskusja na temat kierunku, w którym zmierza zarządzaniem naszym miastem, jest niezbędna, abyśmy mogli wspólnie kształtować przyszłość Sochaczewa. Każda opinia jest ważna, każda opinia ma znaczenie.

Stwórzmy miasto, które chce słuchać, a jego głosem są mieszkańcy. Planem na  przyszłość jesteśmy przecież my sami.

Dominika Myszkowska